На Матка неколку пати во годината се случува еден локален редок феномен, наречен "од оние денови на Матка". Верувам дека сите што редовно ја посетуваат ги знаат овие денови.
Кога наместо за тој феномен би раскажувал искуства како големиот Гастон Ребуфа, искуства што сакам да ги доживеам а притоа се разбира да излезам жив од истите, ќе почнев и ќе речев, "беше од оние денови, земја се спои со небо, громови, врнежи на снег, мраз, лавина, мрак... " Секој качувач, секој алпинист верувам сака да чепне и да доживее некое такво искуство. Не дека се работи за мазохизам, мислам се работи за потреба од блиска средба со животот, за едно искуство со полн здив, можеби едно будење во нашите поспани животи... нејсе, забегав во темите што си ги мислам секоја вечер пред спиење наспроти овци што скокаат преку ограда.
Епа, овој предпоследен октомвриски есенски викенд беше во тонот и бојата на Оние денови на Матка, спротивно од претходно кажаното. Силно сонце над вас, совршено за сончање кај манастирот св. Никола, но исто така и за качување карпи, што знам, можеби и за возење точак, но јас го одбрав качувањето за овој ден. Сосема топло, и воопшто не наликува на есен, но така благодарение на Ветрот кој ја одржува свежа атмосферата. Матка полна со качувачи, но гужва на карпа нема, случајно сите се во различен термин влезени на карпата, едни излагаат од неа, други влагаат во насоките. Доволно гужва во карпата, никому да не пречиш, ниту тебе некој да ти пречи, а додека си сам на сидриште, да уживаш во тишина и во погледот кон некој кој качува во моментот. Забележуваш странци кои можеби, иако не научени на таков ронлив варовник, излeгуваат од него со големи насмевки и силни искуства. Карпата ти се чини цврста како Прилепските Маркови кули. Во еден од ваквите денови, качувачот има супер перфоманси, плафонот на неговите качувачки можности, преведен во оцени на тежина на карпата, е барем две оцени погоре. Наидуваш на родители кои на смена го чуваат детето, едниот чува дете другиот на карпа, и по тоа обратно. Не повеќе од една искачена насока, уживање на тревата кај манастирот, и по едно изедено јаболко, (есенски во ранецот на качувачот има опрема, вода и јаболки :) ) тоа е тој ден.
Знам дека некој ќе си рече дека претерувам, но искрено ви велам, Матка е посебна во овие денови. Ако некогаш пропуштам да отидам на качување во викенд, кога се вратат тие што биле таму, се плашам да не слушнам од некој од нив дека бил "еден од оние денови". Рецепт да не се пропушти еден ваков ден е веројатно да не се одбие покана за на качување, верувајте ми на зборот.
Качувајки дента, случајно, речиси сите направени фотографии ми беа панорамски, можеби случајно, а можеби и едноставно во еден таков ден погледот е толку широк, што не може инаку. Широк од длабоко во кањонот до високо кон Љуботен.
Качувајки дента, случајно, речиси сите направени фотографии ми беа панорамски, можеби случајно, а можеби и едноставно во еден таков ден погледот е толку широк, што не може инаку. Широк од длабоко во кањонот до високо кон Љуботен.
последните две фогорафии се од гребенот "Новогодишен"
