 |
| Првото сидриште на К1, до кое за да стигнеш мора буквално да се заглавиш неколку пати во жлебот и да се пробиеш нагоре. |
Деновиве сосем случајно качував повеќе пати на карпите кои гледаат наспроти населбата Матка. Прво патувајќи со Хекуран Зекири кон браната за да качуваме на месечување #8, верувам како и сите кои поминуваат под иглите тој воздивна и спомна.. кога ќе качуваме таму. Време вишок имавме околу 2 часа, па му реков веднаш, ајде сега, и ете не 30 минути подоцна во подножјето на К1 насоката (
опис тука). Веројатно најчесто качуваната и најлесна насока на иглите.
 |
| Во првата должина на К1 |
 |
| Со Хекуран во позадина внатре во жлебот. |
 |
| На врвот на К1, со тукушто завршено зајдисонце во позадина. |
Во таа насока совршено се доловува поинаквиот пристап во качувањето, заглавен во жлеб, друга перспектива надолу и инаков квалитет на карпата. Малку излеговме од предвидените 2 часа но сепак на време за месечувањето каде ја качивме со Хекуран насоката Козина.
Утре дента под импресиии на К1 и читајќи описи на алпинизам.орг решивме да одиме повторно на иглите заедно со Хекуран но овој пат на К3 (
опис тука). За мене беше прво повторување на оваа насока. Многу маркантна поради пукнатината која се гледа од населбата и при секое поминување ја забележував. Малку знаев за насоката. Прочитав текст во алпинизам орг за описот и го забележав познатиот циничен тон на Игор кога објаснува 'интересни' и потешки насоки. Незнам зашто не го сфатив пресериозно неговото "6+ МиниМум" (за слободно качување) и влегов лабав во насоката. И после качувањето, односно после првиот клин сфатив дека ова е тешка насока, и дека ќе биде интересен ден, така и бидна, после долго време конечно се искачив на врвот полн со возбуда од качувањето, пукнатина, френдови/чокови/хексови.. (упс, без френдови, да иако речиси 9/10 пати на матка ги носам), овој пат влегов во насока која е целата пукнатина без френдови, жив здрав излегов, но без комодитет во качувањето и со доста внимателност и страв на пар моменти. Ја искачивме слободно, би рекол дека е како што кажува Игор минимум 6+ дури почетокот ми се виде и повеќе, незнам можеби ми дојде јако како за старт.
 |
| Стартот на втората должина, пред пукнатината да почне да надвисува налево. |
 |
| Покрај постоечките клинови на К3 кои ги има доста, има многу места за користење хексови и френдови, втората должина е буквално цела пукнатина низ која може да се мине слободно и чисто. |
 |
| Почетокот на втроата должина на К3. |
И така читајки го описот пак и пак, наидов на описот на една многу ретко качувана насока Димева (
опис тука) - посветена на великанот Мурато кој всушност ја почнал а подоцна завршена од други алпинисти, практично веднаш до и над насоките К во нивно лево.
 |
| Црвената линија е насоката Димова, а десно од неа се насоките К |
За оваа насока знаев одамна, но никогаш не ми дојде редот и моментот да ја качам. И веднаш сватив дека сега е моментот, исполнет од интересните панорами од оваа страна, и со апетитот да се оди на нешто ново. Партнер за оваа насока ми беше Маја Мухиќ, партнер со кој ги качив речиси сите мои повторувања на Матка и Демир Капија откако се осамостоив и почнав да водам. Со Маја порано работите течеа како и сега, разгледуваш опис на алпинизам.орг и велиш одиме.. Често тие искачувања беа безмалку како првенствено искуство, некогаш поради кревките информации за насоките, а некогаш поради ретко качуваните и не секогаш завршени насоки. И повторно, слично беше и тука. За пристап искористивме дел од пристапот за насоките К и потоа пречевме во лево, сериозна борба со грмушки/елки и дрва. За среќа го најдовме стартот и верувам линијата од првата должина каде наидов на само 4 клина. Исклучително ронлива должина и со многу земја и трева. Втората должина менува се. Станува многу компакнта, многу потешка и со многу клинови. Должината беше околу 55/60 метри, и снемав опрема, и морав да го растурам сетот чокови и да ги користам истите како комплети во старите клинови а притоа користејќи ги карабинтерите од френдовите кои ми останаа неискористени. Навистина јака должина, убава, експинирана и на моменти со своата тежина и комплексност ме потсети на насоките кои го носат епитетот најтешки на централната Отмарова карпа. Одстапот беше подеднакво тежок, буквално низ долот позади карпата пробивајќи се низ грмушки и дрва и на пар моменти ползејќи во тунелите под овие крошни џиновски грмушки и дрва. Бидна и тоа и стигнавме на патеката покрај Треска здрави живи но со еден куп изгребаници и посекнотини, и заврши и оваа фантастично искуство, кое повторно ми го возбуди стомакот и имав искачување како што одаамна немав искусено.
Додека качувавме на пар моменти си помислив зашто би требало секој да ја качи оваа насока барем еднаш и ми се свртеа три причини. Една од почит кон пионерите кои качувале и ја правеле, во случајов Мурато кој почнал и следните кои ја завршиле, друга причина од тоа што го носи името на Диме еден пример за силен алпнинист во кој сите ние сакаме да се огледаме и со повторувањето му се одава една должна почит на овој алпинист, и трето зашто е нешто што би требало како тренинг секој од нас да го прави некогаш, многу ронливо, тежок пристап одстап, потешко.. за да бидеме спремни за кога случано ќе не сретне тој терен :).
 |
| Поглед кон иглата каде се К насоките, совршено се гледа вертикалниот нагиб на карпата кој следо почеток до самиот крај на качувањето. |
 |
| Маја на излезот на Димова насока со К во позадина. |
Додека се спремав да напишам за ова искачување на Димева, описот на насоката остана отворен на мојот компјутер неколку денови, но исто така и описот на уште една насока која е на таа страна на Матка, но малку подесно од иглите, веднаш после кајакарскот мост карши мечкина дупка - Сантова насока (
опис тука).
 |
| Насоката се наоѓа на првата карпа која виснува над вас откако ќе го поминете кајакарскиот мост. |
Морам да признаам дека тука веднаш ме импресионира моментот дека е искачена од алпнистот Јован Ангелов Циго и Милан Сантов. Описот беше од Јован Поповски, беше многу скромен со детали, и не пишуваше за некое скорешно потворување. Сето тоа ми звучеше како прилика за уште едно интересно искуство како и што бидна денес. Веќе неколку денови договаравме качување со Христо Ежовски и пред жештините се нaјдовме на Матка многу рано со намера да ја повториме Сантовата линија. Карпата сум ја забележал и претходно, изгледаше помала одколку е кога ќе почнеш да качуваш. Доста ронлива но сепак има многу можности за сопствено осигурување, користевме хексови и френдови, чоковите ги заборавивме а можат да играат клучна улога во насоката. Има и клинови стари, но не премногу, сепак доволно за да сведочат дека сме на правата линија. Три должини од кои првата ронлива но веројатно најлесна, втората и третата исто ронливи но нешто потешки, веројатно си имаат здрава 4+ оцена. Последното трето сидриште го направивме целосно импривозириано, додека првото и второто на клинови кои ги појачавме со хекс/френд и е сосема јасно каде треба да се направи сидриште.
Малку нафрлав информации, помешева неколку различни искуства со различни партнери на 5 различни насоки, но ме поведе еуфорија од причина што Матка навистина не престанува да изненадува.
 |
| Христо Ежовски Еж во првата должина, во пречка траверс кој води до првото сидриште. Многу ронлива должина, има по некој клин како патоказ за линијата. |
 |
| На прво сидриште. |
 |
| Втората должина почнува косо во пречка кон десно, па дирекнто нагоре во овој поголем жлеб камин низ кој се поминува во два превиси. Многу убави движења, има по некој клин но и многу места за ставање сопствено осигурување. |
 |
| Еж пред третото и последно сидриште. |
 |
| Третото сидриште |
 |
| Boobmber - trad вика Еж :) |
 |
| Одстапот... тргнуваш зад карпата по видливи патека од кози кои ги следевме до крај... ние не успеавме да го најдеме патото кој води веднаш надолу по стрмен терен, односно најдовме таков пат но води во мноогу обрасната шума, па решивме да не одиме туку слично како на сликата по полесен терен пречевме два три гребени се до големиот широк пат кој води до крстот над карпите и до село Шишево од другата страна, па назад до кајакарскиот мост. |
