Tuesday, May 7, 2013

Солунска Глава

   

          Секогаш кога некој ќе ме праша дали имам и кој е мојот омилен планински врв најпрвин одговарам дека немам баш таков - најомилен, и после тоа,  во продолжение почнувам да зборувам за Солунска глава - Јакупица и да ги опишувам импресиите и искачувањето кон овој врв. 

          Не знам дали можам да го наречам најомилен, ниту сум човек што би можел да се врзе за една планина или врв, но секако тоа е место каде што сум бил најповеќе пати, и место кое мислам дека ме прави најсреќен качувајќи нагоре кон врвот, од самиот почеток до крајот. Без разлика дали се трга во Папрадиште или Нежилово, едноставно преубав е патот нагоре, различен, почнувајќи со густата букова шума и честите мали водопади и извори, заедно со долна и горна Бабина дупка, и се така полека до врвот, патека која личи како да одиш на работ на превртен брод, со амбис од твојата лева страна. Доколку некој ме праша дали имам омилена гледка од местата каде одам најчесто, тоа ќе биде онаа кон врвот Солунска Глава со Нежиловите карпи под него, веднаш после излезот од шумата која води кон долна Бабина дупка, тоа е гледката која секојпат со ист интензитет ми го зема здивот, и која со нетрпение чекам да дојде секој нареден пат кога ја посетувам оваа планина.


Погледот кон врвот Солунска Глава и Нежиловите карпи под него на местото долна Бабина дупка.

    
          На мојата последна средба со оваа планина покрај Елена за прв пат беа заедно со нас и Душица Диновска и Емилија Велковска, верувам нови верни пријатели на Папрадиште, Солунска Глава и Јакупица. 
          Додека боите на нашиот нов алпинистички клуб "АК 8" некој го бранеше качувајќи карпа на Метеори, ние достојно го запишавме нашето прво клубско искачување на овој прекрасен врв. 




погледот кон Солунска

Кога сме кај 'омилените' работи, водата што извира од оваа чешма на местото долна Бабина дупка, ми е дефинитвно омилена :)




 
Со еден од малите водопади во правец на Папрадиште - Чеплес.










Камењата на врвот и околниот снег ја правеа гледката под врвот различна од вообичаено.





Тука  може да се долови моментот на одење на раб на превртен брод, лево постојано надвиснувајќи над амбисот односно Нежиловите карпи.


          Како што и секој крај го краси делото, така и ние завршивме на празните плажи на Преспанско езеро околу Стење на бањање и мекнеење.